Donn e tusàn, óman e fiö, gént da Varées,
di tücc i castelànz, dul céntro e di paés:
Busìtt, va salüdi! Vialter ca sii chì
e quii ca ma scultaràn stasìra in TiVì.
Anca quest’ann l’e ‘na grand e bèla emuziùn
vèss chi inséma a unurà ‘sta nòstra tradiziùn.
L’è da giüst che alùra va pàrli un cicinìn
cun vers in rima in dul nòst bèll dialètt busìn.
L’è stai bèll in ‘sti vott dì ‘ndà in gìir e truvà
tànta gént alégra e fiö bèi mascuràa.
Quand ca sa divertìssum in bèla manéra
sa sta inscì ben, tücc inséma, l’è pròpi véra!
Métt a la berlìna, da sòlit l’è l’üsànza,
ul Municìpi, par vüna quài sò mancànza,
invéci vöri cumincià cunt ul parlà
da la gént da Varées, sa gh’è dul malandà.
Cità giardìn? Macché, cità da gran vunciùni!
müür impiastrà da pitùur malnàtt, besasciùni;
rüt lassàa in gìir, sui strà mòbil vécc bandunàa;
giardinìtt, banchétt vùnc, giügh di fiö ruinàa.
I biciclètt giald mandàa a balìn, oh pütàsca!
Parlém no d’ra targa robàda dul Perlasca!
La fin du l’ann passàa ‘l fund l’hémm pròpi tucàa
quand fìna i danée di suor ‘n quaivün l’ha robàa.
Chì gh’è mia Sindic o Re Busin ca’l tégna
se ‘n quaidün l’educaziùn malamént la inségna.
Sémm nünc, cunt i cavèj biànch, a vèss in marèla,
sa incöö la manéra da cumpurtàss l’è quéla!
Ul Talamoni in la sò puesìa ‘l diséva:
“sunt scià ‘n d’un sit ca’l paar ‘n Paradìis”. L’è véra!
Ma par meritàss tanta gràzia dul Signùr
ghe vöran un zìcch da bóna creànza e amùr.
Hinn pién da ramm e föj sécch sottbósch e santée:
netà i nost muntàgn l’è ‘n gran laurà da trà ‘n pée
e in temp da sücìna, se ‘l vént tàca a bufà,
gh’è sèmpar un tòcch da bósch ca ‘l finìss brusàa.
Ca la sìa par cùlpa o dumà distraziùn,
par ul nòst Paradìis l’è ‘na prufanaziùn.
I bósch hinn pulmùni par la nòstra cità,
un ben sènza prèzzi, ca dévum rispetà.
Rispètt par la gént, i animài e la natüra,
e tütt quél ca ‘l po dipénd da la nòstra cüra.
Sigüur gh’è tànta gént da bóna vuluntà:
vultémas indrée i mànigh e démas da fà!
Basta, Re Busìn, te fett tròpp ul muralìsta!
Fórzi incöö l’è pròpi no la giurnàva giüsta.
‘Dèss, ancabén dul discùrs l’è mia ‘l princìpi,
vöri parlà alùra di facc dul municìpi.
In dul dersètt ul culùur blö l’éva da moda,
l’ann passàa sül ròss la s’è giràda la “röda”.
Ròss par fà di biciclètt un tuchèll da stràda,
ròssa la tribüna dul stàdi piciüràda.
Sperém ca ‘l sia mia ànca ‘l culùr dul portaföi
che, par tücc i àltar ròbb da fà, ‘l sia mia vöi:
i stràa da inlüminà, i staziùn d’ra feruvìa,
la caserma (mi spéri… ca la cröda mia!).
Róssa anca quéla dul Varées futbàll la màja.
Tücc adèss savém ben indùa a finì l’è nàia
la squadra che cinquant’ànn fa faséva tremà
la Juventus, ul Milan, l’Inter in série A.
Sücüra la prupietàa l’è mìa dul cumün
(nünc spérum che, par quést, ‘l sa fàga vìiv ‘n quaivün…),
però ‘n quaicòss dabùn ‘l sarìa pròpi da fà
parchè ra squadra la poda ancamò giügà.
Sa dév no lassà indrée tèmp lìber e cultüra:
teàtar e müsica vöran la sò cüra.
Bibliutéca, müsei hinn da tegnì da cünt
e senza taià, cunt ra nòstra storia, i punt!.
La finìssi chì, mò ‘ndé avànti a fà baldòria
cunt i amiis, i vost da cà… e, par finì in glòria,
mi va racumàndi: bevì ‘n bicér da vin
a la salüüt vòstra e dul vòstar…
Re Busin!
